نشر : 30.03.2013
شطرنج سیاسی کرزی و سفر به قطر
اگر میان جدول زمانی رویدادها و انکشافات سیاسی ماه های اخیر و سفر حامد کرزی به قطر پیوند منطقی موجود باشد، در این صورت میتوان گفت که در شطرنج سیاسی، کرزی چندان بد هم بازی نه کرده است:
- مخالفان کرزی که در پاریس با نماینده گان طالبان ملاقات کردند ، حالا دیگر نه میتوانند بگویند که چرا رییس جمهور با نماینده گان طالبان ملاقات و مذاکره میکند؛
- پاکستان کومک به روند مذاکرات میان دولت افغانستان و رهبری طالبان را مشروط ساخت با محدودیت در مناسبات افغانستان با هندوستان، آموزش افسران قوای مسلح افغانستان توسط پاکستان و امضای موافقتانه ی ستراتیژیک میان افغانستان و پاکستان و... یا در واقع پذیرش کنترول ستراتیژیک پاکستان؛
- حامد کرزی با سخنان و موضعگیری های روشن روی چند مساله، خواست نشان بدهد که رییس جمهور ، حاکمیت مستقل ملی افغانستان را تمثیل و از آن قاطعانه دفاع میکند؛
- امروز توپ در میدان طالبان است تا نشان بدهند که وابسته ی امر و نهی پاکستان نیستند و میتوانند مستقلانه تصمیم بگیرند و مستقلانه عمل کنند؛ این که رهبری طالبان اصلن اراده ی این کار را دارد و یا خیر، سخن جداگانه است، ولی باید به آنان گفت که با ماندن در بند پاکستان در شرایطی که چانس برون شدن آبرومندانه از آن برای شان میسر است، داغ ننگ ابزار دست پاکستان بودن را بر پیشانی خود دایمی خواهند ساخت.
گرچی گفتگو در مورد گشایش دفتر طالبان در دوحه ، هدف اصلی سفر رییس جمهور به قطر عنوان شده و اما ناممکن نیست که ملاقات سری با مقامات بلندپایه ی طالبان نیز جز اجندای پنهانی این سفر باشد.
گیریم که این حدسیات به واقعیت مبدل گردند و طالبان حاضر به مذاکره شوند، رییس جمهور باید بداند که روند مذاکرات ، شرایط و نتایج آن باید طوری باشد که سبب ایجاد پاره گی ها و بحران های تازه نه گردد. به همین جهت حکومت همانقدر که به مذاکرات با طالبان اهمیت میدهد، باید به تفاهم با اپوزسیون سیاسی و جامعه ی مدنی در این زمینه ، اهمیت قایل شود. باید دانست که هدف از همه ی مساعی در نهایت باید تامین صلح پایدار و بهروزی افغانستان و جامعه ی افغانی باشد- و این مسوولیت مشترک دولت و اپوزسیون سیاسی است تا برنامه ها و سیاست ها و کردارهای خود را در سمت تحقق همین هدف ستراتیژیک عیار سازند.
و ما باید بدانیم که حامد کرزی به رغم همه کاستی هایش ، باز هم رییس جمهور افغانستان است و ما در انتقادات از او و حکومت و نظام نه باید تا سرحد براندازی و یا حتا تا سرحد تحقیر وی در برابر دشمنان افغانستان پیش برویم. برخلاف ، با دانستن این که بد حکومت بهتر از هیچ حکومت است و با درس گرفتن از تجارب تلخ و تباهی آور قبلی در کنار انتقاد سازنده از رهبران دولتی و کاستی های دولت و نظام، باید شهامت به گردن گرفتن «شرم» دفاع از نظام در برابر آنانی را که میخواهند بار دیگر ما را به گودل بحران نابودی آور سوق دهند، نیز داشته باشیم.
***
لینک های مرتبط با موضوع:
افغانستان روی چنگک قصابی منافع همسایه ها
همبسته گی ملی سد مطمین در برابر سیاست ناپاک پاکستان
چند نکته در باره ی تشنج میان رییس جمهور کرزی و امریکا
تلاشی برای رازگشایی از مقاله ی رییس جمهور کرزی؛ هوشدار- چرا و از چی ؟!