رسیدن به آسمایی: 28.10.2009 ؛ نشر در آسمایی: 29.10.2009
اسماعیل فروغی
دور دوم انتخابات یا حکومت مؤقت ؟
در
حالی که فقط چند روز محدود به هفتم نوامبر، روز تدویر دومین دورانتخابات ریاست
جمهوری افغانستان ، باقیمانده است ؛ حد س و گمانها و شک و ترد ید ها در مورد
تدویر یا عدم تدویر دور دوم انتخابات ، روز تا روز افزایش می یا بد . این حدس و
گمانها زمانی بیشتر افزایش یافت که ، عبدالله عبدالله رقیب رییس جمهور حامد
کرزی ، پیش شرطهایی در ظاهر واقعبینانه ی خویش را به خاطر شرکت در دور دوم
انتخابات، به مقامات دولتی افغانستان و جامعه ی جهانی ، پیشکش نمود . او با صراحت
و قاطعیت هوشدار داده است که : در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری شرکت نخواهد کرد
مگر آن که ، وظایف سه وزیر برحال حکومت ( داخله ،معارف ، سرحدات ) و رییس
ارگانهای محلی ، بحال تعلیق در نیا مده و برخی مقامات برجسته ی کمسیون مستقل
انتخابات بشول رییس آن ، از وظایف شان برکنار نگردند . این پیش شرطهای آ قای
عبدالله که تا هنوز روشن نیست به ابتکار خودشان صورت گرفته است یا از سوی بحران
سازان خارجی دیکته شده است ؛ این گمانه زنی ها را بیشتر تقویت میبخشد که ، شاید
درامه نویسان اصلی ، سناریوی دیگری را برای افغانستان طرحریزی نموده باشند ـــ
سناریویی را که نه آقای کرزی و نه آقای عبدالله ، در آن برنده هستند . زیرا آنان
هردو در انتخابات دست به تقلب زده اند و هردو باعث ایجاد این مضحکه شده اند . به
باور ناظران اوضاع افغانستان ، درامه نویسان اصلی که تا هنوز در جستجوی مهره ی
اصلی سرگردان هستند ، همین اکنون سرگرم رایزنی بخاطر به تعویق انداختن انتخابات
تا بهار سال آینده ، و تشکیل حکومتی مؤقت برای افغانستان و یا تدبیری کاملا جد ید
و غیر منتظره هستند که بدون شک تا چند روز دیگر بیشتر روشن خواهد شد . پیش شرطهای
عبدالله عبدالله درست زمانی با این قاطعیت مطرح شده است که آقای زلمی خلیل زاد سا
بق سفیر ایالات متحده ی امریکا و نماینده خاص جورج بوش نیز بار دیگر و اینبار در
نقشی دیگر ، داخل افغانستان شده ، محافل و نشستهای سوال برانگیزی به طرفداری خویش
در کابل ، براه انداخته است . باساس گزارشهای رسانه ها ، در برخی ازین محافل ،
شخصیتهای سرشنا س افغانی ، آ قای خلیل زاد را کیمیای سعادت و تنها شخصیتی دانسته
اند که کشتی شکسته ی افغانستان را میتواند به ساحل نجات برسا ند و بس . هر چند در
نظر نیست طی این تحلیل کوتاه خبری ، نقش سازنده و یا تخریب کننده ی آقای زلمی
خلیل زاد را به بررسی بگیریم ؛ اما این پرسش را همیشه میتوان از ایشان مطرح کرد
که چرا افغانستان پس از هشت سال حضور گسترده ی مادی و نظامی امریکا و جهان ؛ هنوز
هم در همان گردابی غوطه میخورد که قبلا غرق گردیده بود ؟ در باره نسخه های نا کام
و طرحها و پلانهای زیانبخش هشت سال گذشته که افتخار آن بیشتر به آقای خلیلزاد
تعلق گرفته ، و صدمه ی مرگبار و ویرانگر آنرا ملت عذابد یده ی افغانستان متحمل
گردیده است ، در مقال دیگر ، بحث خواهیم نمود . اما آ نچه درینجا قابل گفتن هست ،
اینست که : طراحان استراتژی جنگ و صلح در افغانستان ، هر آن که بود ند و باشند ،
با طرح و به کا ر گیری تاکتیک های نا سنجیده واستعماری ، کشور ما را از یک بحران
به بحران دیگر و از یک افتضاح به افتضاح دیگر سوق میدهند .
افتضاح و رسوایی که از اثر تقلب گسترده و منحصر به فرد در انتخابات افغانستا ن،
به بار آمد ، اگر از یکسو آبرو ریزی بزرگی برای دولتمداران افغانستان بود ، از
جانب دیگر همچنان آبرو ریزی تاریخی ای بود برای سازمان ملل متحد ، ایالات متحده
امریکا و سایر کشور هایی که بخاط منافع غرض آلود و توسعه طلبانه ی شان ، انتخابات
نمایشی را در افغانستان براه انداخته اند.
آنان که خود ایجادگر این افتضاح و رسوایی بود ند ، اکنون به این کوشش اند که ، یا
متقلبین بزرگ را بار دیگر شاخ به شاخ نموده ، درامه ی افتضاح را به پایان برسانند
و یا به نمایش درامه ی جد ید ی که از قبل آماده نموده اند ، آغاز نمایند .
جالبتر از همه اینست که ، در چنین اوضاع و احوال بحرانی ، در حالی که دولت امریکا
اراده ی اعزام دهها هزار سرباز تازه نفس را به افغانستان دارد ؛ حا مد کرزی رییس
جمهور افغانستا ن بار دیگر نمایش مستقل نما یی را براه انداخته ، قابل اعتماد بود
ن امریکا را بعنوان متحد افغانستا ن زیر سوال برده است .
او درین اواخر این سوالات را مطرح نموده است که : آیا ایالات متحده ی امریکا و
غرب ، شرکا ی قابل اعتماد برای افغانستان هستند ؟ آیا ما چیز ها یی را که آنا ن
در اول وعده داده بود ند بدست آورده ایم ؟
رییس جمهور کرزی که طی هشت سال گذشته ، نقش خود را درین درامه ی بزرگ بخوبی بازی
کرده ، و هنوز هم میتواند همان مهره ی مورد اعتماد امریکاییان با شد ؛ درست زمانی
دوستی امریکا را زیر سوال میبرد که ، گمانه زنیها د ر باره ی دور دوم انتخابات و
تد ویر یا عد م تدویر شدن آن شکل گرفته است .
جناب ایشا ن که همواره از میان بحران ها ، شعار های جذاب تبلیغاتی بیرون
میآورند ، اینبار نیز با بکار بردن این شعا ر جذاب ولی بسیار کهنه و بسیار آشنا ،
میخواهند حریف یا حریفان خویش را مغلوب نمایند .
بهرحال ، چه آقای کرزی به امریکاییان نزدیک شود و یا از آنا ن دوری گزیند ، هرگاه
قرعه ی فال بنام ایشان نیفتاده باشد ، همین دور دوم انتخابات و همین پیش شرطهای
آقای عبدالله ، بهانه یی خواهد بود برای ختم کار و اقتدار وی ؛ د ر غیر آ ن همان
آش است و همان کاسه که جناب ایشان طی هشت سال گذشته با آن آشنا یی کامل دارند .
پایان