"وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان يک تلويزيون خصوصی در اين کشور را به دليل آنچه پخش صحنه های 'عريان و غير اخلاقی' خوانده شده، به پرداخت پنجاه هزار افغانی (هزار دلار) جريمه محکوم کرده است.کميسيون بررسی تخطی های رسانه ای در افغانستان همچنين به ساير رسانه های تصويری غير دولتی در اين کشور نيز توصيه کرده است از پخش صحنه هايی که به تعبير اين کميسيون، "با ارزش های اسلامی در تضاد است"، خودداری کنند." بی بی سی .

ساعت نه شب است. همه کارمندان کمیسیون بررسی تخطی های رسانه ای در افغانستان در خانه یکی از همین کارمندان میهمانند. میزبان تلویزیون را روشن می کند. بر صفحه تلویزیون زنی جوان و رعنا می رقصد که ساعد ها و شانه های برهنه دارد. دامنی کوتاه پوشیده و گیسوان بلندش تاب می خورند. فکر می کنم همین مشخصات برای غیر اسلامی کردن یک تصویر متحرک  کفایت می کنند و حتا زیاد هم هستند.  

حال ، کارمندان کمیسیون نظارت در برابر این تصویر چه کار می کنند ؟ تلویزیون را خاموش می کنند؟ به کانال دیگری می روند ؟ می نشینند و رقص  را تماشا می کنند  و بعد هر کس نظر می دهد که چه چیز در آن صحنه رقص به حال اخلاق و فرهنگ جامعه افغانی زیان آور است؟ به نظر من در این حالت باید تلویزیون را خاموش کرد.

گمان نمی کنم اعضای کمیسیون نظارت مذکور نیاز چندانی به فکر کردن داشته باشند. مساله روشن است و جواب مساله مبرهن .  تصویر زن سر و گردن برهنه + رقص+ افغانستان = ضد ارزش های اسلامی = ممنوع .

 خوشبختانه شواهد بسیاری هم می توان در تآیید این نظر یافت که هر چه ضد اسلامی باشد ، بد هم هست. اگر احیانا بر این ادعا شواهد مستقیم نیافتید سیر استدلال را سر چپه کنید ، مشکل تان حل می شود. به این ترتیب :  اگر کسی حجاب اسلامی را رعایت نکرد و به خاطر این کار در افغانستان دچارمشکل بزرگی شد ، همین دچارمشکل شدن خودش نشان می دهد که از ارزش های اسلامی عدول کردن مضر است. عمل مضر انجام دادن بد است. پس حجاب اسلامی را رعایت نکردن ( که ضد ارزش های اسلامی است ) بد است.  اگر کسی گرفتار مشکلی شد ( مثلا مرد) و یا در وضعیتی گیر افتاد که با هر استانداردی وضعیت خراب و غیر قابل تحملی بود ، ببینید عقاید مذهبی اش چطور بوده. در موارد زیادی پیش آمده که فرد جان باخته یا گرفتار آمده در مخمصه،  شراب خورده بوده ، علیه اسلام تبلیغ کرده بوده ، تصاویر برهنه دیده بوده و یا کارهای خلاف اسلام دیگری انجام داده بوده است. در این موارد ، اگر مغز داشته باشید و بر چشم تان غشاوه ضلالت زیاد ضخیم نشده باشد ، می فهمید که انجام دادن کارهای مغایر با ارزش های اسلامی چه عواقب مصیبت باری دارد.  

به راستی اگر انجام کارهای متضاد با ارزش های اسلامی معصیت نیست و ضرری ندارد ، چرا مسیحیانی که مسلمان می شوند اینقدر از دین ما تعریف می کنند؟ همین هفته گذشته یکی از جوانان پولدار آمریکایی در مسجد آمد و رسما به دین اسلام مشرف شد. دوستان حاضر در مسجد همه نعره تکبیر سر دادند ( نعره تک بیر در این حالت ها خیلی  بهتر از نعره "ضربه " کار می کند). این جوان می گفت که پس از رسیدن به این نتیجه که بسیاری از کار ها را باید ترک کند ، زنده گی آرامی یافته است. این جوان – که کمی احساساتی شده بود-  می گفت که اسلام تنها دینی است که با وضعیت جدید اعتقادی اش سازگاری دارد.

متاسفانه در حالی که نصرانیان و کلیمیان و دیگران گروه- گروه به ما روی می آورند ، ما با نشر تصاویر قبیحه در تلویزیون های خود به اشاعه کفر و بی ایمانی دامن می زنیم. طالبان خوب فهمیده بودند که وقتی تلویزیون آمد ، تصویر می آید و وقتی تصویر علف و درخت و کوه آمد ، تصویر آدمی می آید.  مرد در تلویزیون ظاهر می شود.  زن می آید. بعد کار به این جاها می رسد. اگر در موضع طالبان در برابر تلویزیون دقت کنیم در می یابیم که آن ها به ما خدمت می کردند و بر ما منت می گذاشتند. در واقع اگر ما قدر خدمت طالبان را بدانیم و بپذیریم که آن ها بر گردن ما حق بسیار دارند باید بعد از این همه بر خود یک نام بگذاریم : مخدوم رهین.

 

 

به نظر من کمیسیون نظارت بر رسانه ها در افغانستان به ناحق تلویزیون های آزاد را متهم می کند.

 

1- وقتی که در هرات مردم مشق پست مدرنیسم می کنند ، آیا پخش یک تصویر نیمه عریان در یک تلویزیون پایتخت نباید به عنوان مشق مدرنیسم مجاز باشد؟ وقتی که دیگران خون دل می خوردند ونمی فهمیدند که نتیجه کار شان چه می شود ، ما حزم بکار بسته بودیم و تماشا می کردیم. حالا که معلوم شده که نتیجه آن همه خون دل خوردن و مرارت کشیدن مدرنیسم و مدرنیته بوده است و می خواهیم ازآن خوان گسترده و آماده دیگران برای ملت لقمه ای بیاوریم ، عده ای پیدا شده اند و کار شکنی می کنند. اینها نمی فهمند که اگر قرار میشد مدرنیته در کشور ما اتفاق بیفتد ، باید زحمت سوزاندن گالیله را خود مان می کشیدیم ، با ولتر و فرانسیس بیکن در می افتادیم و حتا بعد ها لامذهب های ترنشو قالب ناپذیری چون نیچه و برتراند راسل را هم تحمل می کردیم. ما فکر می کردیم که " چون که صد آمد ، نود هم پیش ماست" . حالا صد آمده و حضرات می گویند که این صد  شماره  یک تا نود و نه را ندارد. می گویند دموکراسی ما صد است. می گوییم یک تصویر نیمه عریان چند است ؟ می گویند شماره اش را خط زده ایم. همه شماره های پیش از صد را خط زده اند. شما مدرنیسم نمی خواهید برادر. مدرنیته که علم نیست ، فلسفه نیست ، صنعت نیست ، رفاه نیست ، دموکراسی نیست، دانشگاه نیست ، برق و... نیست . اینها را آنها آماده کرده اند. کارهای سنگین تمام شده. بگذارید ما کارهای سبک را به ملت یاد بدهیم.

 

2- وقتی که یک اروپایی یا یک آمریکایی چنان ریش بلندی می گذارد که استاد سیاف در برابرش بیت " مرده ام ، نامم از حیا مبرید" می خواند ، آیا یک تلویزیون افغانی حق ندارد درمقابل حریفان اروپایی و آمریکایی خود  در صفحه تلویزیون شانه ای بتاباند ، ساعدی بیرون کشد ، چاه زنخدانی بزند؟ اشتباه نکنیم این ما بودیم که می گفتیم :

" گر ندیدی غیرت افغانی ام

چون به میدان آمدی ، می دانی ام"

حال بفرمایید سرمان را پیش حریفان پایین بیندازیم. همه می گویند افغان ها هیچ چیز ندارند. با دست نان می خورند. زنان شان به کیسه های متحرک شبیه اند. مردان شان وقتی می خوابند نیم ساعت به این فکر می کنند که ریش شان را سر لحاف بگذارند یا زیر لحاف. می خواهید به جهانیان نشان بدهیم که ما چه قدر متمدنیم یا نه ؟

 

3- وقتی که دولت به کودکان برهنه ای که از سرما جان میدهند و زنانی که سر زایمان می میرند ، توجهی نمی کند ، آیا یک تلویزیون وطنی بد می کند که با نشان دادن زنان نیمه برهنه هم توجه مردم را به زنان جلب می کند و هم به مساله برهنگی  کودکان در مناطق فقیر کشور؟ وقتی که آزادی بیان کافی نباشد ، تلویزیون ها مجبور اند مسایل مهمی چون برهنگی کودکان و مرگ زنان را با اشاره و کنایه مطرح کنند. آن وقت دولت به جای این که به اصل منظور برسد ، جریمه حواله می کند. آیا ملت نمی خواهد در برابر این همه جفا که بر تلویزیون های آزاد می رود ، واکنشی نشان بدهد؟

 

4- اگر تلویزیونی آزاد نتواند نیاز مردم به تماشای تصاویر نیمه عریان را برآورده کند ، آیا ارکان دولت حاضر اند تصاویر عریانی را که خود در اختیار دارند ، از طرق مناسب دیگری در اختیار ملت قرار بدهند؟ می دانیم که نیاز ملت غیور افغانستان به این تصاویر را نمی توان به بهانه های واهی سرکوب کرد. به امید روزی که این تصاویر از انحصار عده ای زورمند بدر آید .