در تقاطع بریشم و خنجر

 

 


نادیه انجمن كشته شد.....خبر دردناك كه مثل سيلی به صورتم خورد. چرا كه جنایت پدیده يی است كه همه به ٱن نسبتی دارند. تحمل جنایت ، جنایت دیگری است٫ مثل سكوت در مقابل ٱن. من نادیه انجمن را یك سال پیش در هرات دیدم. ٱمده بود تا در كنگرهء ادبی كه با كمك گویته انستیتوت و دانشكده ادبیات شهر هرات برگزارشده بود٫  شعر بخواند و خواند. حضور محكمش توام با زیبايی و حجب بانوانه اش سبب شد كه تصویرش مثل خاطرهء دلنشین در خاطرم حك شود.

گنگره سه روز دوام داشت و هر سه روز تا ٱمد ٱمد تاریكی می شد٫ نادیه انجمن نیزمثل دیگر بانوان شركت كننده  با نگرانی به ساعت دستی اش می نگریست و پا به پا میشد برای هر چه زود تر رفتن.

وقتی سخن از اشتراك زنان در امور اجتماعی می شد به بن بست ها و مشكلاتی كه در سر راه زنان ٱگاه قرار دارد اشاره می كرد و از دوران مهاجرت های بار بار اجباری به سرزمین همسایه ایران  می گفت.

نادیه انجمن بسیار برای گفتن داشت. و باید می گفت. حقش نبود٫ مثلی كه حق هیچ كس نیست٫ زیر ضرب دست كسی بمیرد٫ كه باید جفت و همراه زندگی اش می بود. 
در جامعه يی كه خشونت جزَ كلتور شده  و ارزش انسان در حد جنسیت پایان ٱمده باشد٫  ٱدم ها به جانیان و قربانیان قسمت می شوند. نادیه انجمن قربانی شد.  و مرد سالاری بُعد دیگری٫ یعنی شکل  مرد خدايی گرفت. حكم بر هستی دیگری خود را به جای خدا گذاشتن است. وقتی روان ٱگاه و بیداری مثل نادیه انجمن می میرد٫ حكومت تاریكی مسجل می شود و تسلط شب- شبی كه نادیه از چیره شدن ٱن وحشت داشت. شبی كه هنوز مسلط هست ، تا وقتی که ٱدم ها به اندك روشنی و اندك ٱزادی قانع اند مسلط خواهد ماند . و مسلط خواهد بود وقتی مرگ نادیه انجمن و دیگر مرگ های از ین دست فقط یك لحظه ما را به خود مشغول دارد و به مناسبت ها و لزوم دید های همیشه و هنوز بایگانی شود.

 نادیه انجمن تكه يی از من بود كه مرد و تكه يی از ما كه به دستور خشونت تاریكی خاموش شد. خاموشی ما و تحمل بی صدای جنایت  كه به تكرار تصویر زنده گی روزمره مارا می سازد مرگ متداول جامعه يی است كه در ٱن فقط مرگ ارزان خواهد بود.



خالده نیازی

09.11.2005


فرانكفورت