خانم ناديه قانع به حيث شهروند برگزيدهء سال 2005در فرانکفورت انتخاب شد ...ادامه ...

صفحات مرتبط : www.together-in-hessen.de ; juba ; Unternehmerinnen in Hessen

شاید باور کردنی نباشد که زنی از کشور جنگ ومصیبت وفاجعه برخیزد راه ســــرزمین های دور و ناشناختۀ غربت راگیرد، زنده گی را از صفر بیاغازد و با استعداد و تلاش مستمرشـباروزی خویشتـن، سرانجام به مرحله یی رسد که جایزۀ نخست همزیستی را برای رشد و توسعۀ اقتصادی در یکی از ایالات جمهوری فدرال آلمان برباید.

چهارم مارچ سال روان عیسوی ا ز سوی داکتر الویس ریل وزیر اقتصاد وراه وتوسعه ایالت هـسن از میان ده ها کاندیدا،جایزۀ اول را که بر اساس داوری و فیصلۀ هیأت ژوری به خانم نادیه قانع تعلق گرفته بود ضمن مراسم خاص وبا شکوهی و د رحضور جمعیت انبوهی از شرکت کنندکان ومهمانان به وی تفویض کردند. این جایزه که «همه با هم درهسن» نام دارد به مبتکرترین افرادی اعطا میگردد که در راه همزیستی با دیگرا ن و توسعۀ اقتصادی، ابتکارو شایسته گی خاصی را از خود نشان داده باشند.

خانم قانع سال 1993 آسایشگاه مراقبت وتداوی خانه گی و سرپایی شماری از بیماران وسالخورده گان در فرانکفورت را گشوده است و سرپرستی و ادارهء آن را به عهده دارد .در این آسایشگاه 32 تن کارگر وهمکار دارد که از این میان 20 تن آنان خارجی تبار اند و به سرزمینهای افغانستان پولند و ترکیه تعلق دارند واین مرکز از سال 2003 میکوشد تا زنان خارجی را به تربیه و یاد گیری در عرصۀ پرستاری وشغل های فروشنده گی و بازرگانی آموزش دهد و از سوی دیگر کسانی را که به زبان آلمانی آشنایی ندارند به خاطر جذب در جامعۀ آلمان، آموزش زبان آلمانی را برای شان میسر میسازد.

خانم قانع ،این جایزه را که با 5هزار یورو ولوحۀ تقدیر همراه بود به خاطر ابتکار ، دلسوزی،روحیۀ همبسته گی وانکشاف با همکارن خویش و هم به خاطر ایجاد فضای همزیستی میان همکاران خویشتن وزمینۀ رشد ومساعد ساختن همکاران در جذب جامعۀ میزبان از سوی دیگر به کف آورد.

جایزۀ دوم راخط هوایی معروف « لوفت هانزا» به کف آورد که تنها 5هزار کار مند برای انتقال اموال این شرکت برای تبادل فرهنگی میان همکاران خویش هر سه ماه محل کار همکاران خارجی خویش را تغییر میدهد تا نحوۀ کار وفرهنگ دیگری را به آنان بیآموزد. به هر رنگ جان مطلب اینجاست که زنی با سی همکار ولی با ابتکار عمل خود میتواتند نه تنها با چنان شرکت غول پیکری در این امر رقابت کند، بل گوی سبقت را نیز از آنان برباید.

جایزۀ دیگر را شرکت «دولر» نصیب شد که مواد معطر، مشروبات و شیر و ماست وانواع آن را در آلمان تهیه میدارد وبه گفتۀ خود ایشان هیچ یخچالی رانمیتوان کشود که محصولی را از شرکت آنان در آنجا مشاهده نکرد.

موضوع همزیستی و انجذاب خارجیان در جامعهء آلمان از عمده ترین آرمانهای نادیه قا نع است که از دو سو به این آرمان مقدس روی کرده است : از یکسو با جذب افرادی از فرهنگ های مختتلف در آسایشگاه سالخورده گان امکان آموزش پرستاری و کارشناسی در این امر برای اینان و از سوی دیگر با گشایش انجمن \( زن) که پایگاهی است برای هزاران زن ستمدیده در آلمان و در داخل افغانستان .

نادیه قانع انجمن زن را در سال 2001 میلادی گشود . عشق وتلاش و پیکارخسته گی ناپذیر وی در کنارکار های شاقهء روزانه اش او را واداشت تا برای زنانی بیندیشد که نیاز مند یاری و همنوایی ومحتاج راهگشایی و اطلاعات اند - از وقایه تا خدمات صحی . اینان زنانی اند که از جامعهء میزبان چیزی نمیدانند. اینان کتلهء تجرید شده یی اند و از پیکرجامعهء آلمان جدا مانده اند. او برای « کار ادارات برای زنان» دست به ابتکار جدیدی زد و « روز های در های باز » را سامان داد تا دشواری های زنان را از سر راه شان به گونه یی بردارد. افزون بر این در برنامهء کاری خویش جلساتی را گنجاند برای معرفی فرهنگ افغانستان و وضعیت زنده گی پناهنده گان افغانی و در این زمینه باب گفتکو را گشود. به خاطر تحقق بخشیدن به این برنامه ها در حومهء شهر فرانکفورت به تهیهء ابزار کار، تدویر کورسها، لوازم تحریر و قرطاسیه، کامپیو تر، ماشین تحریر و مایحتاج دیگر افتاد.

انجمن زن اگرچه تا هنوز وابسته به یاری نهاد ها و تأسیسات اجتماعی و فرهنگی است ولی هنوز در راه بر آوردن آرمان ها ی انسانیش از پای نیفتاده است. این انجمن در نظر دارد کانون زنان را در کابل نیز ، بنیان گذارد .هم اکنون مکانی را که روزگاری محل نگهداری مرغان بود به همین منظور برگزیده است و در پی آنست تا این برنامه را تحقق بخشد.

نادیه قانع از همان بدو گشایش در اندیشهء عملی ساختن طرح های انجمن زن بود. در « فاون موزیم» درشهر بن در بحثی شرکت جست که در آن منشی دولتی وزیر داخلهء آلمان و نمایندهء سازمان پناهنده گان و احزاب گوناگون حضور داشتند. او از وضع رقتبار زنان کشورش سخن زد. از آن تاریخ تا اکنون در عرصه های گوناگون فعالیت های اجتماعی سهم داشته است و درپهلوی کار اصلی هرگز دو ایدیال دیگرش رااز یاد نبرده است- وطنش را از یکسو و زنان مستمند افغانستان و همهء زنان جهان را از سوی دیگر. به همین علت فعالیت های اجتماعی خود را در دو سمت سازمان داده است:

1.ایجاد نمایشگاه های عکاسی برای نمایش بیعدالتی های بی حد و حصر در د وران طالبان.

2 ایجاد کنفراسها و سخنرانی ها در شهر ها و نهاد های گوناگون- از کتابخانهء شهری فرانکفورت تا مکاتب و گالری جوانان خارجی . از اکادمی « بیگنزی» تا مرکز پروتستان های فرانکفورت که به همه پرسشها پاسخ میداد و وضعیت اجتماعی زنان کشورش را با تصویر ها روشن میساخت.

نادیه قانع از ماه می 2001 تا ماه سوم 2003 بیش از سیزده سخنرانی در شهر ها ونهاد های گوناگون پیرامون زنده گی زنان کشورش ایراد کرد.او حتی با همکاری شرکت « زال باو» فلومارکی را به راه انداخت تا پول آن را برای کمک به زنان محتاج به دوران اندازد.

او در سال 1960 در کابل زاده شد. مکتب ابتدایی را در مستورهء غوری خواند ، پس از آن لیسهء جمهوریت را تمام کرد. در سال( 1978) منشی وزارت اقتصاد در بخش صادرات آن وزارت شد.

زمانی در بغلان و روزگاری هم در چهار قلعهء کابل شغل آموزگاری داشت. سال 1980 با همسر سابقش به آلمان پناهنده شد. یک سال بعد شامل مکتبی در آلمان گردید که به علتی مجبور گردید مدتی درس را متوقف سازد و بار دیگر به آن مکتب بپیوندد. چند سال درمغازهء « توم» وفروشگاههای دیگر به کار پرداخت. چندسال به حیث پرستار، همکار «اتحادیهء طبیبان» بود. سال هزارونهصد ونود ویک شرکت پاک کاری به راه انداخت که آن را خود تا سه سال تمام اداره میکرد و چون سال دوهزار و سه آسایشگاه سالخورده گان ر ا گشود؛ شرکت پاک کاری را بست.

او در کنار شغل دشوار ادارهء آسایشگاه از کار فرهنگی غافل نماند و سالهای فراوان عضویت انجمن فرهنگی « راه» را داشت.

هم اکنون در کنار مشغولیت های دیگر خویش، عضو هیأت رییسهء مرکز فرهنگ فرانکفورت است. بسیاری جراید و روزنامه ها را پیرامون این رویداد نوشته اند. kultur Forum را ا ز نظر میگذرانم می بینم که همه  با چه اشتیاقی از تلاشهای او برای جذب وادغام خارجیان در جامهء آلمان سخن زده اند و سهم مثبت ویرا در این راه ستوده اند. .از این امر که کارگران و همکاران وی به پنج قارهء جهان یعنی آسیا، اروپا ، افریقا ، امریکا واسترالیا تعلق دارند. از این که برای آنان زمینهء آموزش زبان آلمانی و زمینهء آشنایی با کشور میزبان را میسر ساخته است ، از زنی که در چهار چوب انجمن « زن» به هزاران زن دردمند افغان می اندیشد.

او به بیان خودش نه افغانی است نه آلمانی است بلکه به تمام ملیت های جهان تعلق دارد و به همهء فرهنگها مربوط است چون به گفتهء خودش « بلی! نماینده گان پنچ قارهء جهان در کنار منند».

می بینم جایزهء اول ایا لت «هسن» او را خشنود ساخته است اما این نخستین باری نیست که او اجر زحمت هایش را می بیند . سال دوهزار ودو هم در میان کار فرمایان ایالت هسن جایزهء اول را ربوده بود. در روزتجلیل کار فرمایان این ایالت نیز، لوحهء تقدیر نصیب وی شده بود.

به او باید سپاس گفت که سالها بار سنگین زنده گی را به تنهایی بر دوش کشیده است و امروز هم در کشور توسعه یافته یی چون آلمان الگوی همزیستی و « انتیگراسیون»  شناخته شده است.

نادیه قانع از سالخورده گان پرستاری ودلجویی میکند؛ به جوانان زمینهء آموزش را میسر میسازد؛ و در اندیشهء زنان محروم سرزمین خویش است. در آغاز سال روان که با پنچ زن دیگر به دعوت خانم انه انان همسر کوفی انان با وی دیدار داشت پیوسته از زنان کشورش گفت واز محرومیت های بی شمار شان.

نادیه زنی است که از صفرآغازیده است وامروزشاهد پیروزی های چشمگیر خویش است.

مجلهء آسمایی و آسمایی اون لاين این کاميابی ها را برای خانم ناديه قانع تبريک و تنهيت گفته و برایش تندرستی همیشه گی ، خوشبختی و پیروزی ها و پیشرفت های هنوز هم بیشتر آرزو می نمایند.

صفحات مرتبط :

www.together-in-hessen.de ; juba Unternehmerinnen in Hessen