انجمنی رفت              

                  با مشـــــــــت تو ای مرد مپندار زنی رفت

                 از کوچـــهء لب دوختگان ،انجمـــــنی رفت

                  شــرمـــــت که با بازوی پولاد تو آســـــــان

                 از چنگ تو زندانی پا در رســــــــــنی رفت

                  از حلقهء خود ســـــوختگان، چلچلهء شــــعر

                  صد حیف و صد افسوس که با پرزدنی رفت

                  فریاد دل انگیز بهارینهء سبــــــــــــــــــزی

                  خشـــکید به لب، بلبل شیـــرین سخنی رفت

                  بشکســـته پری،بی نفــسی، در قفســـی مرد

                  کـــی طاير آزاده پری ازچمنــــــــی رفت ؟ا

                  خامـــــــــــش منشــــــینید الا خیل قناری !

                  از نزد شـما باغچـــهء یاســــــــمنی رفـت

                                                               لطیف ناظمی