رسیدن به آسمایی:  06.12.2010 ؛ نشر در آسمایی: 07.12.2010


پرتونادری
 
 
زمستان شرمساری
 
این بار اگر به دیدار تان آمدم
کاسه آشی  می آورم
با چمچه های بزرگ گرسنه گی
                       که شایستهء دهن شماست
بخورید!
       بخورید!
               بخورید!
فرتس!
     فرتس!
         فرتس!
و زنده گی  را فلاخنی زنید
در پشت دیوارغریزه های کور
که بوی ادرار هزار ساله می دهد
*
وقتی که دریا های تان آبستن  بی آبیست
 و در کوهستان تان پلنگی نمی غرد
و  همهمهء قورباغه یی در مرداب
 دلنشین تر از صدای  بلبلان شماست
نفرین بر من
که آبی در هاون شما بکویم
 
من نام تان را هزار بار
برمرمرطلایی خورشید نوشتم
و درهر بارتاریکی طلوع کرد
نام تان جزامخانه ییست
که ذره ذره هستی من در آن می پوسد
وقتی نام تان با سنگینی هیچ
در ته ماندهء شورچای بیوه زنی ترسب  می کند
من به سوی آفتاب  سنگ می زنم
 و درخشان ترین ستارهء آسمان  را
چنان زنگوله یی می آویزم برگردن الاغ نجیبی
در طویله خانهء سرکار
 
این بار اگر به دیدار تان آمدم
در زمستان  شرمساری شما گرم خواهم شد
این بار اگر به دیدار تان آمدم
با هیچ سخن خواهم گفت
 
 
                                  
عقرب 1389
شهر کابل