رسیدن به آسمایی: 12.07.2010 ؛ نشر در آسمایی: 16.07.2010

 

نورالله وثوق

پای برده گان
...........

خوراکِ هوشِ
غرورِ قرنِ غارت را شعاریم
به هرچه غیرِ غیرت هی به کاریم
بود خوراکِ ما تا کی شرارت
چه خوش گر ریشۀِ عشقی بکاریم
..........

دشتِ سینه
میانِ خانۀِ ما دود تا کی
در و کلکینِ دل مسدود تا کی
زموجِ آهِ سیما و سپیده
به دشتِ سینه جاری رود تا کی
.........

سایۀِ سارا
تماشا کن شتابِ شعله ها را
ببین بر سایۀِ سرسامِ سارا
اسیرِ انتحارت گشته شهری
نبینی تا به کی رویِ خدا را
.............

ترحیمِ روان
چو دیدی هوشِ ما آتش زبان است
مپنداری که جشنی در میان است
شبِ میلادِ اوجِ زندگانی
درینجا روزِ ترحیمِ روان است
.......

.........

پای برده گان
بزن بر فرقِ آن اندیشۀِ مشت
که بر رویِ هوسها برنیاشفت
به مرداری نیرزد آن تنی کو
دلِ خود را به پای بردگان کشت
.........

انگشت و خروار
به آیین دل اندیشان مکن پشت
مزن بر دیدۀِ آیینه ها مشت
بیا تا پاسِ مردی را بداریم
نمک خوردن چه خروار و چه انگشت
..........

رگبارِ دانش
دمی مردانگی را امتحان کن
خودت را پشتِ رمزِ دل نهان کن
به زورِ آتشِ رگبارِ دانش
دو چشمِ خیرۀِ شب را نشان کن
...........

روزِ مادر
از آن حالی که دیدم در گذشته
دگر کار از من و تو در گذشته
به بین بر دیدۀِ خونینِ میهن
چه روزی بر سرِ مادر گذشته
..........

شیرِ شهر
دری بر رویِ دلها وانمانده
برایِ ر فتنِ دل پانمانده
دگر حتی ز دستِ تشنگی ها
نفس در شیرِ شهرِ ما نمانده
..............

روی برده گی
چرا با هرچه بد حالی بسازیم
بیا تا دیده را حالی بسازیم
هلا تا جاغورِ صد تیرِ دل را
به رویِ بردگی خالی بسازیم
........

رام آتشگر
عطش تاکی بگیره در برادر
بزن بر تشنگی ها سر برادر
پرِ این غنچه هایِ خفته درآه
مَبادا رام آتشگر برادر
......
دوشنبه 21/ 4 /1389

http://norollahwosuq.blogfa.com /