باران سنگ

آتش در صدایت میتوان زد

چنین که واژهگان را

به ستم می نشانی

نیزاران در دو سوی سکوت تو

میرویند

فریاد خواهی شد

فوت مسلسل صدا را

در تداوم دیده فروبستن ها

.

افسانه ها خواهد روید

به جای گیاه

چه نادیدنی ها

از چشمان تو گذشت؟

 

آه ای ابر ببار

با وحشتناک ترین تندر

بر تمام این اشباح ببار!

تا مگر گرد ذلت را

فرو شویی

 

 

آسمان!

سنگ در چینه نداری؟

فرو بار !

فرو بار!