تاریخ نشر :02.2008 .19

پیشنهاد آسمایی

در چند روز آخر شمار زیادی از  همکاران و خواننده گان آسمایی، مطالبی در رابطه به اقدام اخیر وزیر اطلاعات و فرهنگ برای نشر به آسمایی ارسال داشته اند، که دیدگاه های گوناگون را بازتاب می دهند. ما از این میان تنها چند نبشته را به دست نشر سپردیم.

آسمایی با توجه به نکات مندرج در فراخوانی که قبلاً تحت عنوان  «گفتمان های سازنده را جاگزين گفتمان انحرافی کنيم»  منتشر ساخته است، اینک بار دیگر تأکید می ورزد که «در حالت حاضر وضعیت کشور ما به حالت کسی شبیه است که در چاه افتاده باشد. چنین کسی تمام توانش را روی این متمرکز می کند که چی گونه از چاه نجات یابد ؛ نه این که در بیابان برای رفع تشنه گی چی گونه و از کجا آب به دست بیاورد. به همین جهت لازمی است تا روشنفکران و همه عناصر و نیروهای آگاه و مسؤولیت پذیر در افغانستان توجهء خود را به مسایل حاد و اساسی کنونی و باز کردن چشم انداز ملی حل آن ها متمرکز ساخته و از پرداختن به مناقشاتی که حکم ریختن نمک و تیزاب بر پیکر خونین وطن و جامعهء ما را دارند پرهیز نمایند. حل این مسایل نه تنها از مسیر مناقشات روی  دیوار پوهنتون و دانشگاه ، شاروالی و شهر داری و این که زبان خود را دری بنامیم یا فارسی و یا فارسی دری و یا هم پارتی و يا پارسی  نمی گذرد ؛  بل ، چنین مناقشاتی توجه از مسایل حیاتی مذکور را منحرف کرده و در برابر آن سدهای جدیدی خلق می کند».

با توجه به مراتب بالا ما سلسلهء نشر مطالب در مورد مسألهء مورد نظر را متوقف می سازیم؛ زیرا «به باور ما ، مسایل قومی و زبانی و مذهبی اگر هم در آینده در  افغانستان مورد بحث قرار گیرند این بحث ها ماهیتاً بحث های اکادمیک و حقوقی- قانونی هستند و در مسیر حرکت به سوی تأسیس ناسیون در افغانستان به تدریج جای مناسب خود را دریافت خواهند کرد. در عين زمان نمی توان ناديده انگاشت که مسألهء جايگاه زبان ها ، چی گونه گی رابطهء زبان ها و هويت ملی ، چی گونه گی زمينه ها و چهارچوب ها و مسير شکل گيری فرهنگ ملی و هويت ملی ، با سياست رابطهء تنگاتنگ دارند و بايد در چهارچوب تعاملات ديموکراتيک راه حل خود را بيابند[...] در حالی که فاجعه های پياپی و خونين و وضعيت جاری صلاحيت نسل کنونی  نخبه گان - روشنفکران، فرهنگيان ، سياستمداران و  دولتمداران - ما برای پرداختن به همچو مسايل را با پرسش های جديی مواجه ساخته اند » پس آیا  «...معقول نيست تا ما اين ناتوانی های خود را اعتراف کرده ، ريشه های آن را دريافت نموده ، ديدگاه های تنگ نظرانه را ترک کرده  و در جستجوی پرداخت تازه  بر پايهء منافع همگانی و ارزش های دموکراتيک شويم ؛ واگر قادر به چنين کاری نيستيم حل همچو مسايل را به نسل های بعدی واگذار نماييم؟!...»

 به باور ما برای پايان دادن به مناقشات روی برخی جنبه های مبرم و تأخير ناپذير مسايل مربوط به زبان ، راه های حلی منطقی وجود دارند.  ما پیشنهادات خویش را در اين زمينه  قبلاً در فراخوان  «گفتمان های سازنده را جاگزين گفتمان انحرافی کنيم»  ، پیشکش کرده ایم.  ما ادعای کامل بودن این طرح را نداریم؛ شاید  این پیشنهادات  دارای کمی ها و کاستی هایی باشند، که لازم باشد طی گفت و شنود های سازنده آن ها را رفع کرد. شاید هم لازم باشد تا نکات دیگری نیز بر این طرح افزوده شوند. به باور ما متمرکز ساختن بحث روی یک چنین محوری  می تواند  نتایج سازنده یی به بار آورد. به همین رو  ما  با پوزش از  کسانی که نوشتارهای شان بنابر ملاحظاتی از نشر باز مانده اند، بار دیگر  از همکاران و خواننده گان آسمایی خواهش می کنیم تا کوشش را روی بهتر ساختن این طرح پیشنهادی آسمایی متمرکز سازند . ما امیدواریم تا با یک چنین کوشش سازنده و استوار بر نیت نیک، یافتن راه های حل منطقی و پذیرفتنی برخی جنبه های مبرم و تأخير ناپذير مسايل مربوط به زبان، ممکن و میسر گردد.