کاکه تيغون

بچه زاییدن کرزی و دختر زاییدن پارلمان

شک نیست که شنیدن خبر خوش از افغانستان از جملۀ نادرات است. این روزها اما طالع افغانستان جنبیده و یک خبر نه که دو خبر خوش، یکی و یکباره همه را غافلگیر کرده است.

خبراولی ، تولداولین فرزند ِ اولین رييس جمهور ِ اولین جمهوریتِ بعد از اولین امارت طالبان است.

اهمیت داخلی این خبر خوش در این است که این فرزند پسر است و این یعنی که رييس جمهور، واقعا ً مردانه است و می شود بر او اعتماد کرد. این زاییدن، گراف شهرت کم رنگ او در داخل کشور را، بی هیچ مبالغه یی، سیر صعودی خواهد داد و پایه های ریاست او را محکم و مردانه خواهد نمود.

در ساحۀ جهانی، بچه دار شدن او باعث خواهد شد، از جنرال مشرف تا احمدی نژاد از یک سو، و از انگلا مرکل تا هلری کلینتون از سوی دیگر، به او به چشم دیگر دیده و در گستاخی های خود، صرفه جویی کنند.

خبر خوش دومی از تولیدات جنسی کرزی نه، که از تولیدات نقدی پارلمان اوست. پارلمان منشوری را به تصویب رسانیده که بر اساس آن تمام جناح های سیاسی و طرف های درگیر جنگ در افغانستان و جنایات جنگی شان، مورد تعقیب عدلی و حقوقی قرار نمی گیرد. در تعبیر غیرپارلمانی، یعنی هر که تا حال هرچه کرده، مورد پیگرد قانونی قرار نگیرد؛ یعنی چیزی به نام جنایت جنگی اصلا ً وجود ندارد. نام این ابتکار را گذاشته اند : مصالحه ملی.

 

دو خبر خوش: یکی بچه زاییدن کرزی و دیگری دختر زاییدن پارلمان.

برای گرگان باران دیده، نام " مصالحه ملی" آشنا است. می بینیم، از داکتر نجیب الله تا تمام جناح های شریک در حکومت امروز، موافق مصالحه ملی بوده و هستند. درصحنه تعاملات سیاسی افغانستان، این همه اتحاد نظر و همسویی، بیسابقه و مایۀ مباهات است.

در این لحظه باید لعنت بر آن هايی فرستاد که می گویند: " مصالحه ملی خواهان امروز، دیروز خود بر ضد مصالحه بسیار جنگیده و خون ها و فرصت های بسیار را به هدر داده اند."

ولی حقیقت چیزی دیگری است. روز از نو، روزی از نو.

نماینده های مردم برای بار هزار و یکم چنان کرده اند که پیامبر اسلام فرموده : " آنچه به خود نپسندی، به دیگران نپسند"، از خود آغاز کرده اند. اول اشتباهات خود را ندیده می گیرند و بعد گناهان همۀ ما و شما را خواهند بخشید و بعدش گناهان همۀ مسلمانان را. احتمال دارد که این حاتم بخشی را ــ اگر از بدنام شدن بنیادگرایان داخل پارلمان نترسند ــ شامل حال غیر مسلمانان نیز ساخته و جهان را به ندیده گرفتن جنایات جنگی دعوت کنند و مصالحه ملی را به حیث ارمغان افغانی به جهان صادر نمایند.

از گذشته باید آموخت. آنانی که از گذشته نمی آموزند، مجبور به تکرار مصالحه ملی هستند.

قابل تقدیر است که از امنیت روانی برای جناح های سیاسی، صحبت می شود و جای شکر است که از امنیت وجدانی حرفی به میان نمی آید.

جامعۀ بین المللی با این همه پولی که بالای تعمیر پارلمان مصرف کرده، نمی خواهد با مصرف دوباره آن را تبدیل به زندان کند.

نمی دانم بوش از سرنوشت خود ترسیده یا مصالحه سالاران از سرنوشت صدام حسین، عبرت تاکتیکی گرفته اند یا هم این که گزارش های سازمان حقوق بشر، ما و پارلمانی های مارا موی دماغ کرده که به یاد مصالحه ملی افتاده ایم. هرچه باشد، در جهان و در افغانستان، امروز چیزهای واقع می شوند که تعریف جنایت جنگی را زیر سوأل می برند.

ولی با همۀ احترام به مصالحه ، باید با دید بازتر از بوش به قضایا نگاه کرد.

یا جنگِ جنگ یا صلح ِ صلح! یعنی چه؟ مگر امروز قرار است قیامت شود؟

 

 

خبر خوش سومی که هنوز منتشر نشده، حتما ً ختنه شدن پسر آقای رئیس جمهور است که باعث فراوان شدن گوشت اضافه گی گردیده و در پایین آوردن نرخ گوشت، صد درصدموثر خواهد بود.
 

1.02.2007 ، هامبورگ