رسیدن به آسمایی:  21.02.2011 ؛ نشر در آسمایی: 23.02.2011 

حشمت امید


نیرنگ ِ جنگ ...

سی سال به جنگیم و ازین جنگ به تنگیم
با این همه دلتنگی ازین جنگ ، به جنگیم

در چشـم جهـــان ، چهـرهء ما رنگ ندارد
در چشـم خـود اما چقـدر خوب و قشنـگیم

این مثنوی ِ ماسـت که آیینـــهء دنیــاست
ماییــم که هم شــیشه و هم طالب سنـگیم

چون رابعه ، صد رابعه بنوشـت به دیوار
اما ندهـــد ســود ، اگر عاشــــق ننگیـــــم

ما آتـش سـوزنده درین جنـــــگل ســبزیم
یک دستـه پلنگیــــم و دگـر آهــوی لنگیم

درخـــاک خـود از معجــزه تا آب ببینـــیم
یک قــوم اگـر مـاهی ، دگر قــوم نهـنگیم

تا فاجعــــهء تو و من از مـــا نشــود دور
صد بار به دامیـم و دو صد بار به چنگیم

از دهـکده و قریه دو سه خاطره برجاست
ما گمشــدهء کــوچهء هر شهـر فرنگـــیم

بر گنـج سـواریم و به صد رنج دچـــاریم
نی اهــل ِ مداوا شـده ، نی اهـل درنگـــیم

** ** **

نوامبر 2010 مونشن