رسیدن: 14.09.2013 ؛ نشر : 25.09.2013
رفعت حسینی
از سر زمین
از سر زمینیست
کلام من که
سفر کرده گانند
شعرِ نغزِ ماهتاب
و حماسۀ بلند خورشیدش .
* * *
به تازیانه بسته اند
درین گسسته تار و پود وادی
بانگ نای را
و همرهی کردن
در کشتزار های سوخته
باران های ناشاد را
بسنده است
یزدانی را .
* * *
فرصت
شکنجه های بیکرانه راست
نه رسیدن ها
و گفتن ها را .
* * *
از سرزمینیست
عزیزا
کلامم که
از اندیشۀ بیشه های شکستن
گرفت باید
سراغِ چراغ هایش را .
* * *
آسمانی دوزخی
در خلوتِ خدایی آن
جا نشین شده است :
سخن من
از آنجاست .
برگرفته از دفترشعرمنتشر شدهء :
« ازین خسوفِ بشارت »