رسیدن:  14.09.2013 ؛ نشر :  25.09.2013

 

رفعت حسینی

 

 

 

از سر زمین

 

از سر زمینیست

                کلام من که

سفر کرده گانند

شعرِ نغزِ ماهتاب

و حماسۀ بلند خورشیدش .

 

* * *

 

به تازیانه بسته اند

درین گسسته تار و پود وادی

               بانگ نای را

و همرهی کردن

در کشتزار های سوخته

باران های ناشاد را

بسنده است

                  یزدانی را .

 

* * * 

فرصت

شکنجه های بیکرانه راست

نه رسیدن ها

              و گفتن ها را .

 

* * *

 

از سرزمینیست

                        عزیزا

کلامم که

از اندیشۀ بیشه های شکستن 

                                    گرفت باید

سراغِ چراغ هایش را .

 

* * *

 

آسمانی دوزخی

در خلوتِ خدایی آن

جا نشین شده است :

سخن من

              از آنجاست .

 

     برگرفته از دفترشعرمنتشر شدهء :

     « ازین خسوفِ بشارت »