5.11.2013رسیدن: 25
.11.2013 ؛ نشر : 2
د خیریه کارنو یو کیسه*
***
حمید عبیدی
حقیقت دا دی چی زما کورنی هر کال د توان تر حده محتاجو وطنوالو سره مرسته کوی . سږ کال د عابد صیب لیکنه د دی سبب شو تر څو دغه مرسته در جلال آباد معلولینو سره وشی. دلته زه باید دا هم ووایم چی ما د عابد صیب د لیکنی متن د کورنی د غړو سره شریک کړل ، زما دوو خورزیو (مینه جانی او هوګۍ جانی) چی سږ کال داوړه ۱۸ کلنه شوی هغه پیسی چی د کورنی له خوا د دوی د زیږدنی د کلیزی په مناسبت دوی ته اهدا شوی وو ، د ویلچیرنو د اخیستلو لپاره ډالی کړی. ما هم د خپل ۶۰ کلنی نغدی تحایف و دی کار ته وقف کر. زه د ګران شاعر او لیکوال عابد صایب او همدا راز د ګران استاد حامد عبیدی نه چی خپل د رخصتیو ورځی د دی خیریه کار د تر سره کولو لپاره وقف کړ، د زره له کومی مننه کووم. افغانستان او په تیره بیا ننګرهار پر ټولو ننګرهاریانو حق لړی. هیله ده چی مونږ هر یو د خپل وسی تر حده د ننګرهار او د ننګرهار خلکو لپاره کار وکړی. زه په لویدیزو هیواد کی میشت پر ټولو ننګرهاریانو او ټولو افغان وطنوالو غږ کووم چی په دی برخه کی خپل دین ادا کړی.
څنګه چی په فیسبوک کې دلته ټولی تبصری په پښتو لیکلی شوی وی نو ما هم هڅه وکړ چی په پښتو ولیکم- که څه هم زما پښتو لیک به خامخا دستوری نیمګړتیاوی ولری ، خو هیله ده چی دوستان زما پر خبرو پوه شوی وی.
***
* متن لمړی ځل د ښاغلی باز محمد عابد په فیسبوکی پاڼه کی خپور شوی دی