رسیدن به آسمایی: 27.01.2010 ؛ نشر در آسمایی: 27.01.2010
 

نورالله وثوق
 

 

کنفرانس
 

نشست

نخواندی درس اسطرلاب مارا
ندانی معنیِ ارعابِ مارا
تماشاکن به سودِ رودِ آتش
نشستِ خانه ای اربابِ مارا
.....................

بیدِ همسایه

به پایِ بیدِ همسایه خمیدیم
درختِ میوه را از بن بریدیم
زدیم آتش به هر جا خرمنی بود
به کوری دو چشمت بد ندیدیم
.................

طرحِ آتش

شتابِ لحظه هابویِ بلا داشت
هوایِ کوچۀِ خامی ما داشت
نشستی را برای طرحِ آتش
گهی اینجا گهی آنجا به پاداشت
...............

کنفرانس

به تالارِ جفا مستِ اَنانسیم
خرابِ های و هوی موجِ دانسیم
تماشاچیِ رقصِ ما جهانی است
که طبل و بوقِ هر چه کنفرانسیم
............

پلوان شریک

ولو از دیدِ هر خامی رکیکیم
به رغمِ گریه هایِ تان کُمیکیم
به زارید و بسوزید و بسازید
درین مزرع که ما پلوان شریکیم
...............

ریشه های ژرف

درین کوچه فلانی حرف دارد
ز خونِ ما به دستش ظرف دارد
به پرس از نوکرِ همسایهءِ من
سیاست ریشه های ژرف دارد
..............

نگاه داور

درین بازی به هر دوری  تپیدیم
به آنجایی که میدانی رسیدیم
به زور کیسه ی بیگانه ی چند
نگاه تیزِ داور را خریدیم
.............

بازی فینال

به هر چالی که میدانی چمیدیم
فتادیم و ستادیم و خمیدیم
تماشا کن که در بازی فینال
گلِ میدان فوتبالِ امیدیم
.............

سنبلِ

من و تو رهرو گم کرده راهیم
تمامِ عمرِ خود را اشک و آهیم
کلی از باغ ِ رویایی نچیدیم
از آن رو سنبلِ لستِ سیاهیم
..........

بی مدارا

بگیر از ما گلِ بی خارِ ما را
بزن آ تش تنِ گلزارِ ما را
به داری کو همه باهم حریفیم
به پا کن بی مدارا دارِ ما را
.........

بخشکد شانس

ز بختِ ما گلِ گندم بخشکد
نشاط باده اندر خُم بخشکد
ِنمی بینی به غیرِ دیدۀِ تر
بخشکد شانس این مردم بخشکد
..................
1388-11-7
کابل