رسیدن به آسمایی: 13.01.2010 ؛ نشر در آسمایی: 14.01.2010

 

نورالله وثوق
 

دهانِ زنده گی
 

جهلِ جلی

ببین هنگامه ی آهندلی را
جنونِ  جادوی جهلِ جلی را
گذارم پا به روی  هرچه فریاد
کجا  وا میگذارم   صندلی را
..........

تیشه به ریشه

زبانها گشته همسان کلیشه
 به هر جا میروی مانند نیشه
دلم ریشه که این شهر پرآشوب
خودش را میزنه تیشه به ریشه
.......................

 دهانِ زندگی

دلم بیجای بیجا مانده اینجا
 ز بارِ ناله ازپا مانده اینجا
برای دیدنِ یک لقمه احساس
دهانِ زندگی وامانده اینجا
.................

بویِ نازِ

نبرده پی به بویِ نازِ فرهنگ
الفباشان حروفِ واژۀِ   جنگ
به  دورند از مسیرِ زندگانی
هزاروسه صدوهشتادفرسنگ
.........................

دیدار محبت

لبانش بغضِ جهلِ جنگ دارد
ز-آی-   آدمیت  ننگ دارد
نگاهِ خسته اش مثلِ همیشه
زدیدار  محبت   ننگ دارد
.............

میدانِ  خالی

حروفِ  حلقهء  تزویرگشتیم
به پایِ    ملتی زنجیر گشتیم
به یُمنِ خُمِّ  رنگارنگِ تزویر
درین میدانِ خالی شیرگشتیم
....................

 کشاورز کویر

زسر در پای آتش تیرِ تیریم
جهنم را به هرسویی سفیریم
زفکرِ باورِ ما حاصلی نیست
کشاورز سیه روزِ کویریم
.............

کشتِ زهر

چه بااین آب وخاک وخشت کردیم
که تصویر جهان را زشت کردیم
به جز   نابودی     فردا  نبینیم
ازین زهری که اینجا کشت کردیم
..............

نسل سکوت

اسیرِ مجمعِ بادوبروتیم
به پیشِ تک تکِ اینان به توتیم
شده تاریخِ ماثبتِ سیاهی
که ماازتیرۀِ نسل سکوتیم
..................

بُرو بیا

درین میهن چه غوغایی به پاشد
که نامِ کوچکش مهمانسراشد
دگرازمیزبانی خسته گشته
وطن  دروازۀِ  بُرو بیاشد
.................

شوروشیرین

به همراه دلم کردم برآورد
هرآنچه را برایم سنگرآورد
چنان کامِ ستم راکرده شیرین
که شورش را  به شهرِمادرآورد
.................

1388/10/23