07.03.2019
هشت مارچ امسال در شرایطی فرامیرسد که مسأله جنگ و صلح و چه گونه گی روند صلح و نتایج و پیامدهای احتمالی آن به منبع بیم و امید مبدل شده است.
اکثریت مطلق جامعه و به خصوص زنان خواهان پایان جنگ ، تأمین صلح پایدار و گشایش راه به سوی فردای بهتر افغانستان و جامعهٔ افغانی اند. شماری زیادی از نهادهای زنان و مدافع حقوق زنان در این راستا وارد میدان شده و خواسته ها، امیدها و نگرانی های شان را به اشکال گوناگون ابراز داشته اند. کانون هماهنگی زنان افغانستان از همه ابتکارات و طرح های سازنده که معطوف به مخالفت با ادامهٔ جنگ و خونریزی و پشتیبانی از امر صلح پایدار برای رسیدن به فردای بهتر است، ابراز پشتیبانی مینماید.
کانون هماهنگی زنان افغانستان در مورد مسألهٔ جنگ و صلح و روند مذاکرات صلح بر نکات اصولی آتی تأکید میورزد:
۱ - قانون اساسی افغانستان به مثابهٔ وثیقهٔ ملی یک ارزش غیر قابل انصراف و غیر قابل معامله است. هیچ طرحی که منجر به الغای علنی و یا مسکوت قانون اساسی و نظام برخاسته از آن گردد، نمیتواند به صلح پایدار و مطابق به منافع و مصالح جمعی مردم افغانستان بینجامد. ما بر این باور هستیم که تنها با حفظ این وثیقهٔ ملی است که دستآوردهای یک و نیم دههٔ اخیر و از جمله حقوق زنان و در مجموع حقوق شهروندان میتواند حفظ شود.
۲ - ما نه به وعدهٔ طالبان برای رعایت حقوق زنان اعتماد داریم ، نه خوانش آنان از حقوق زنان را قبول داریم و نه هم آنان از نظر دینی ، علمی و ملی و یا هم از نظر دیگری این صلاحیت را دارند تا برای ما اسلامیت و افغانیت را تعریف کنند.
۳- ما از اصل مذاکرات میان دولت و طالبان برای حل مسالمت آمیز منازعه خونین و تأمین صلح پایدار پشتیبانی مینماییم. از نظر ما این مذاکرات باید زمینهٔ آن را فراهم بسازد تا طالبان با انصراف از جنگ و خشونت از یک گروه مسلح شورشی، به یک گروه و یا حزب سیاسی مبدل شده و در این صورت مانند سایر احزاب و گروه های سیاسی شرط التزام عملی به قانون اساسی را پذیرفته و برای تحقق اهداف و برنامه های شان به مبارزه مسالمت آمیز سیاسی بپردازند. در این صورت آنان حق خواهند داشت تا ملاحظات نظری خود را در مورد قانون اساسی داشته باشند و بر اساس شیوهٔ تعین شده در قانون اساسی نظر و طرح خود را برای تعدیل قانون اساسی ارایه کنند.
طبعاً مطابق به قانون این حق لویه جرگه به مثابهٔعالیترین مظهر ارادهٔ مردم افغانستان است تا در این مورد تصمیم بگیرد.
۴- ما مخالف هر گونه تلاش و حرکت آگاهانه و یا غیر آگاهانه یی هستیم که به طالبان و جنگ و اهداف این جنگ آنان به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم «مشروعیت» ببخشد.
۵- ما از جامعهٔ جهانی متوقع هستیم تا از مساعی برای پایان جنگ و تأمین صلح پایدار در افغانستان پشتیبانی نماید. این پشتیبانی باید همنوا و همسو با تعهدات جامعهٔ جهانی در قبال افغانستان و مطابق به موازین و اصول پذیرفته شدهٔ بین المللی و با احترام به موقف افغانستان به حیث عضو تام الحقوق جامعهٔ جهانی باشد.
۶- ما همه نهادهای زنان و نهادهای مدافع حقوق زنان وهمه فعالان و مدافعان حقوق زنان و همه عناصر و گروه های هوادار فردای بهترافغانستان را به همسویی و تشریک مساعی در جهت ایفای وظایف مبرم برای تحقق اهداف مشترک برای عبور سالم و موفقانه از برههٔ حساس کنونی، صرف نظر از هر گونه تفاوت و اختلاف روی مسایل دیگر، فرامیخوانیم.
۷- ما خواهان حضور مستقیم و سهم مؤثر زنان به حیث شهروندان تام الحقوق در تمام مراحل روند مذاکرات صلح، هستیم. و دلایل کافی وجود دارند که بر حق بودن این خواسته را ثابت میسازد.
۸ - به باور ما از امروز تا زمان عادی شدن اوضاع و رسیدن به صلح پایدار که در آن دستآوردهای یک و نیم دههٔ اخیر به صورت مطمین تأمین و تضمین شده باشد، ما باید به صورت روزمره و پیوسته و هر روز با صفوف فشرده تر و توان بیشتر، در صحنه حاضر باشیم و نشان بدهیم و ثابت بسازیم که ما سرنوشت خویش را خود رقم میزنیم.
امیدواریم سال آینده که مصادف است با صدمین سال استراداد استقلال افغانستان و صدمین سال آغاز نخستین کوشش ها برای تأمین حقوق زنان افغانستان، ما هشت مارچ را به حیث جشن پیروزی در یک برههٔ سرنوشتساز و جشن صلح برای همه افغان ها برگزار نماییم و برای رسیدن به افق های نو پیروزی نیروی خود را بسیج نماییم.
هیات مدیره و اعضای مرکز انسجام کانون هماهنگی زنان افغانستان
۷ مارچ سال ۲۰۱۹