رد پای فرعون ؛ رزاق مامون

درسال های مقامت برضد طالبان، خنجرایرانی همیشه از نیام همکاری بیرون می آمد وبه هدف می زد.

شبکۀ ضد جاسوسی مسعود (دی ایکس) گزارشی را قید کرده است که بربنیاد آن، حدود دو هفته پیش از دومین تهاجم گروه طالبان برای تصرف شهر مزارشریف درماه آگست 1998 سردار ناصری از افسران ارشد اطلاعات ایران درتماس تلفنی با احمد شاه مسعود، خبر تجزیۀ افغانستان به شمال و جنوب را در کمال خونسردی اعلام کرد. وی درآن زمان به حیث کنسول نظامی جمهوری اسلامی ایران درمزارشریف انجام وظیفه می کرد که از صلاحیت های یک سفیر برخوردار بود.[1]

حوالی عصر بود. در خانۀ آمرصاحب در روستای جنگلک دره پنجشیر نشسته بودیم. آقای عارف سروری مسئول اداره استخبارات، من ( دکتراحمدزی) ، جمشید مسئول دستگاه مخابره، میرویس ( به اسم مستعار شریف عضو شبکۀ ضد جاسوسی) وشخص آمرصاحب درخانه حضور داشتیم.[2]

در اثنای مجلس، زنگ تلفن ستلایت ( ماهواره) به صدا درآمد. جمشید گوشی را برداشت. بعد از مکالمۀ مختصر به مسعود اشاره داد که سردار ناصری می خواهد با ایشان صحبت کند.

شماره ستلایت احمد شاه مسعود تحت نام مستعار "خالد" چنین بود:

شمارۀ تلفن ماهوارۀ سردار ناصری را به طور دقیق دریافت نتوانستم. اما درصورت نیاز، دادگاه عالی افغانستان و مراجع قضایی سازمان ملل متحد شمارۀ تلفن ایشان را به راحتی می توانند ازبایگانی سیستم بین المللی دریافت کنند. شماره ای را که درزیر می نویسم، دستگاه ویژه مخابراتی " ادارۀ اطلاعات و حفاظت وابسته به سپاه" بود که در جریان جنگ امریکا و طالبان، در خاک افغانستان فعالیت داشت.

در دستگاه های بین المللی ماهواره، بر علاوۀ تشریحات اصلی ماهواره و شهرت کاربران، کلیۀ مکالمات نیز ضبط است. من به عنوان نویسنده کتاب حاضر ازدادگاه ملی وبین المللی تقاضا می کنم که با شروع تحقیقات درین باره، مکالمات سرداران ایرانی را رونویس وافشا کنند تا اسرارهولناکی برای مردم افغانستان و مردم ایران ومنطقه هویدا شود.[3]

دکتراحمدزی می افزاید: مسعود گوشی را در دست گرفت و بعد ازلحظات اولیۀ تعارف، صدای سردار ناصری چنان درگوشی جاری شد که ما همه تقریباً آن را می شنیدیم. سردارناصری گفت:

ما بالاخره بعد از مشوره با دوستان مان درافغانستان و دوستان خارجی به این فیصله رسیده ایم که برای حل عادلانه و قابل قبول بحران افغانستان باید این کشور به دو بخش شمال و جنوب تقسیم شود.

مسعود ناگهان قیافۀ تشویش ناکی به خود گرفت ورنگ از رخسارش پرید. متوجه شدم چین های پیشانیش به حرکت درآمدند و از سردار ناصری سوال کرد:

البته بحث های زیادی صورت گرفته است و برای اطلاع شما می خواهم بگویم که کلیه سران جبهه متحد به ویژه « ریش سفید» و « پهلوان» نسبت به این تصمیم موافقت کامل خود را اعلام کرده اند و ... [4]

من باید با استاد سیاف مشورت کنم... این مسأله چیزی نیست که « ریش سفید» و یا « پهلوان» یا کس دیگری دربارۀ آن فیصله کنند وتصمیم بگیرند.

مسعود گوشی را گذاشت و دست به پیشانی برد. صورتش سفید شده ودست هایش می لرزیدند. سکوت ممتدی در اتاق حاکم گشت. فرمانده دقایقی سرش را به نشانۀ تفکر به سوی پائین گرفت و سپس با لحنی گرفته وسنگین به سخن درآمد:

سراسیمه به سویش نگاه کردیم و هیچ نگفتیم. سپس گفت:

درین جنگ که سرنوشت افغانستان و سرنوشت مردم ما به آن رابطه دارد، درسطح منطقه هیچ دوست و متحدی نداریم... کسانی را که ما فکر می کنیم دوستان ما اند، از بدترین دشمنان ما بدترند!

مسعود ناگهان به سوی من ( دکترنادرشاه احمدزی) و انجنیر عارف نگاه کرد وبا لحنی یک فرمانده سوال کرد:

ما هر دو بعد از درنگ چند دقیقه ای به فیصله رسیدیم که امکان خنثی کردن این برنامه ضد افغانستان وجود دارد.

تاریخ هیچگاه با برنامه ریزی تغییر نمی خورد... به شهکاری تغییر می خورد!

تا آن زمان ملاعبدالصمد خاکسار معاون وزیر داخلۀ طالبان از طریق من با جنبش مقاومت ارتباط تنگاتنگ داشت.

اول ارادۀ خداوند... دوم ...ملاخاکسار آخوند اگر بخواهد، همه چیز معکوس می شود!

باید ماشین جنگی ملیشه ها در شمال منحل شود. فکر می کنم که سردار ناصری به گفته خودش پانزده کشور درگیر در بحران افغانستان را به تجزیۀ افغانستان متقاعد کرده اما ترکمنستان با این امر توافق ندارد. به دستگاه مخابره اشاره کرد:

مخابرۀ جدیدی که مسعود از آن استفاده می کرد، آنتن دراز داشت. با خاکسار در کابل تماس گرفتم. مسعود گفت از کود (رمز) های پنج شماره ای استفاده کن. دستگاه های طالبان رمزهای پنج عددی را نمی توانند باز کنند. مخابرۀ ملاخاکسار یک دستگاه مخصوص بود که قبلا به کمک انجنیر عارف در خانه اش در کابل نصب و عیار کرده بودیم. به خاکسار گفتم:

ملاصاحب... به خاطر مسأله ای بسیار مهم زنگ زدم. سرنوشت افغانستان در میان است... اگر حرفم را شنیده باشی... اطمینان بده!

مسعود نتیجه گرفت که سردار ناصری بعد از حصول توافق شخصیت های دست اول گروه ها و احزاب مخالف طالبان، به حیث آخرین فرد با وی درتماس شده است. او دربارۀ تدوین یک برنامۀ اپراتیفی حساب شده سخن راند که باید به زودی آماده می شد. قبل از حرکت به سوی کابل، مسعود گفت:

مثل این که قضیه از دست ما خارج شده است. من فقط می توانم مدت یک ماه با بهانه وتأخیر و سنگ اندازی، ایرانی ها را از اعلام تجزیۀ مملکت باز بدارم. هرچه سریع ترباید روی پلان ضد حمله کارکنیم.

سه شبانه روز بی وقفه روی پلان عملیاتی کار کردیم. شب ها و روز های دشوار انباشته از شکنجه ونا امیدی بود. مسعود بعد از پلان عملیاتی با جملات کوتاهی چنین توضیح داد:

به خاکساربگو... به ملاعمر تلقین کند که دشمنی با ما را کنار بگذارد تا مملکت از دست نرود...ما در کشور خود حضور داریم اما کار به جایی کشیده است که ایرانی ها در بارۀ سرنوشت کشور تصمیم می گیرند و به اختیار خود شان خانۀ مشترک ما را به سلیقۀ خویش تقسیم می کنند!

این سردار ناصری چه گونه با اطمینان درین باره برای من سفارش می کند؟ به خاطر این است که از ناحیه ماشین جنگی دوستم و حزب وحدت کاملاً مطمئن شده اند.[[5

پلان عملیاتی گمراه کننده و درعین حال تهاجمی به هدف شکستن خط جنگ در مزارشریف به کار سخت و پیوسته نیاز داشت. هدف اولیه و اضطراری آن بود که رخ جنگ باید به سوی نیروهایی توجیه می شد که سردارناصری نسبت به آن مستظهر و مطمئن بود. ما تا آن زمان تمامی شبکه های مرتبط با ایران را درشمال کشف و تثبیت کرده بودیم. مطابق برنامه، حذف و یا خارج کردن سرحلقه های جاسوسان ایرانی از خط محاربه در دستور کار قرار گرفت. تحلیل مسعود آن بود که درهم پیچیدن طومار ارتباطی ایرانی ها وقت زیادی را در بر می گیرد و ما از لحاظ زمانی به دام می افتیم. وی تاکید کرد که سرکوب حساب شدۀ حلقات دست اول و یا اغفال آنان باید درمرکز توجه قرار گیرد. البته امکانات اطلاعاتی ما درین زمینه گسترده بود. بخش بعدی عملیات استخباراتی، نحوۀ معامله و یا تمثیل عملیاتی با پاکستانی ها بود. این بخش برنامه ریزی به کمک شخص مسعود انجام گرفت وایشان درین زمینه، قدرت فوق العاده ای را از خود نشان داد. شبکه های ویژۀ مقاومت درپاکستان، نسبت به هرنقطۀ دیگر فعال ومتحرک تر بودند. وی درکار ارتباط با شبکه های اپراتیفی درپاکستان عمدتاً روی کادرهای هلمندی وقندهاری اتکا داشت. سربازان گمنام قندهار، درآن سال های سرنوشت ساز مأموریت های دشواری را به پیش می بردند. نظرمسعود این بود که با استفاده از امکانات سری درمیان طالبان، ازچندین جهت باید برشبکه های اجنتوری پاکستان تفهیم شود که بدون تصرف مزارشریف- پایگاه حساب شده تجزیه افغانستان به کمک ایران- پیشروی طالبان برای تسخیر کل افغانستان ازدایرۀ امکان بیرون است.

قبل از اتمام پلان عملیات اپراتیفی، مجاری مختلف مخابراتی را به شکل بسیار محتاطانه به هدف "چکاندن" نا محسوس اطلاعات تزریقی فعال کردیم. تزریق اطلاعات گمراه کننده از سوی انجنیرعارف و شخص مسعود نظارت می شد. [[6

شناسنامه ملا خاکسار
الحاج ملاعبدالصمد مشهور به ملاخاکسار فرزند مولوی عبدالسلام بود که درناحیه مرکز شهر قندهار دیده به دنیا گشوده و به قوم نورزایی تعلق داشت. پدرش از علمای بزرگ قندهار، متولی و مدرس آموزشگاه دینی و مردی تجارت پیشه بود. ایشان تحصیلات خود در رشته الهیات و دین را در مدارس هندوستان به پایان برده و ملاخاکسار بالنوبه کلیه مراتب علوم دینی را تحت نظر پدرش فراگرفته بود و هیچ گاه درمدارس خارج ازافغانستان به تعلیم علوم دینی مبادرت نورزید.
ملاخاکسار بعد از روی کار آمدن حکومت خلقی ها در سال 1357 بلافاصله به صف جهاد پیوست و ازابتدای کار درکنار مجاهدین حزب اسلامی ( شاخه مرحوم مولوی خالص) قرار گرفت. آقای خاکسار ضمن آن که در استفاده ازراکت نوع آر، پی، جی هفت به عنوان یک نشان زن ماهر وعلاقه مند شکارشهرت داشت؛ درعرصه علوم اجتماعی و تاریخ از آگاهی بلندی برخوردار بودو همواره به مطالعه تاریخ مشغول می شد و در ادوار مختلف زندگی اش درقندهار و کابل، قفسه های بزرگ و طویل کتاب درخانه اش مشاهده می شد. اطلاعات وی از تاریخ افغانستان بسیار عمیق بود و سه تن از سیاست مداران و شخصیت های تاریخی افغانستان ( شاه امان الله خان، شهید سردار محمد داود خان و شهید احمدشاه مسعود) را مورد تمجید قرار می داد.

ملاخاکسار با ملاعمر رابطۀ خانوادگی داشت و خسر( پدرزن) وی در زمان جهاد با گروه های مجاهدین ضد شوروی کمک های فراوانی انجام داده بود و به همین سبب، ملاعمر نسبت به ملاخاکسار توجه ویژه ای داشت.

شناسنامة مستند دوکتور نادرشاه احمدزی مسؤول شبکة ضد جاسوسی موسوم به «صادق هجرت» در امور ایران.

با کلیک روی تصاویر کوچک دارای چوکات آبی ، می توانید اسناد را در اندازه بزرگ ببینید

بخش هفدهم

طرح تجزیۀ افغانستان از سوی ایران