20/01/2009

متن خطابه باراک اوباما در مراسم تحلیف

هموطنان عزیز!

من امروز در برابر شما با وظیفه ای که در پیش داریم با تواضع ایستاده ام، واز شما مشکورم که برمن اعتماد کردید و از جانفشنانی های پدران ما نیز بخوبی واقفم.

من از رئیس جمهور بش بخاطر خدمت به ملت ومهمان نوازی هایش در دوره انتقالی اظهار سپاس می کنم. تاحال در امریکا ۴۴ رئیس جمهور مراسم تحلیف را بجا اورده اند.

سخنانی در حالت مدو جزر رفاهیت و صلح گفته شده است. گاهی این مراسم با حالات دشوار و طوفانهایی درین کشور توام بوده است.

در تمام این لحظات امریکا نه تنها بخاطر مهارت یا پیش بینی انهاییکه در مقامات بلند این کشور قرارداشتند، بلکه بخاطر ایدال هایی که نیاکان ما و اسنادی که بنیاد این کشور بر آن اساس گذاشته شده ، دوام یافته است.

این موضوع در گذشته موجد بوده در نسل های امریکا نیز باید چنین باشد. اینکه ما در وسط یک بحران قرارداریم به همه قابل فهم است.

کشور ما مصروف جنگ با یک شبکه وسیع نفرت و تشدد است. اقتصاد ما خیلی تضعیف شده و دلیل ان حرص و آز و بی مسئولیتی برخی و ناکامی جمعی در بخش تصمیم گیری و اماده ساختن ملت به مقتضیات عصر جدید است.

خانه های مسکونی از دست رفته، وظایف از دست رفته و کار کم شده است. خدمات صحی ما پر مصرف بوده، مکاتب ما جوابگوی ضروریات ما نیست، و استفاده ما از انرژی به نحویست که دشمنان مارا تقویت بخشیده و کره زمین را به خطر مواجه می سازد. من امروز به شما می گویم که مشکلاتی که ما داریم یقینی ، زیاد و جدی است.

فایق امدن به این مشکلات بزودی ممکنه میسر نیست. مگر به خاطر داشته باشید که این امریکا است. به این مشکلات رسیدگی صورت خواهد گرفت. درین روز ما به این سبب در این جا جمع شده ایم که ما بجای خوف، امید را از خود کرده ایم و عوض نفاق و کشمکش وحدت هدف را ازآن خود ساخته ایم. ما پاسدارمیراث امریکا هستیم. در پرتو اساساتی که کشور مارا می سازد ما می توانیم با خطراتی که این کشور را تهدید می کند مقابله کنیم. ما می توانیم میان کشورها تفاهم و همکاری بیشتررا ایجاد کنیم.

ما می کوشیم مسئولانه عراق را به مردمش واگذاریم و صلحی را که به مشکل در افغانستان بوجودا مده است بیشتر تقویت کنیم. ما با دوستان و دشمنان سابق خویش کار خستگی ناپذیری را به پیش خواهیم برد تا خطر سلاحهای هستوی را کمتر بسازیم و جریان گرم شدن زمین را به مسیر برعکس ان رجعت دهیم.

ما در مورد شیوه زندگی خویش اظهار ندامت نخواهیم کرد ونه هم به مقاصد کسانی از جای خویش تکان خواهیم خورد که می خواهند برای پیشبرد این اهداف شان شیوه های دهشت افگنی و کشتار بیگناهان را بکار گیرند. ما به شما می گوییم که روحیه ما عالی بوده و شکست ناپذیر است، ما بر شما پیروز می شویم.

ما می دانیم که اختلافات کشور ما باعث تقویت ما است، نه علامت ضعف ما. ما کشورمسیحیان و مسلمانان ایم، از یهودیان و هندوان و غیر معتقدین استیم. کشورمارا اختلافات زبانی و فرهنگی رنگ می بخشد و از هرگوشه جهان مردم دران زیست دارند. در کشورما، ما مزه تلخ کامی های جنگ داخلی و جدایی نژادها را چشیده ایم و ما این مراحل را پشت سر گذاشته ایم و ازان قوی و متحد بیرون شده ایم.

بنا برین ما برین باوریم که ما بر نفرت و کینه توزی فایق می اییم و خطوط فاصل قبیلوی ما بزودی از بین خواهد رفت. به همان اندازه که جها ن کوچک می شود، انسانیت مشترک ما خودرا نمایان تر می سازد و امریکائیان باید نقش جدید شانرا در شکل دهی عصر صلح درک کنند. به کشورهای اسلامی (می گویم).

ما برای اینده راه تازه ای را به پیش می گیریم که به اساس منافع و احترام دوجانبه استوارخواهد بود. به ان رهبرانیکه در اطراف جهان اند و منازعات را دامن می زنند و خرابیهای اجتماعات شانرا به گردن غرب می اندازند (میگوییم) ـ این را بدانید که مردم شما در مورد شما به اساس این قضاوت خواهند کرد که شما در صدد ساختن چی هستید ونه به اساس اینکه چی را خراب می کنید.

انهاییکه از طریق فساد و فریب و خاموش کردن صدای مخالفین میخواهند به اقتدار شان دوام دهند، باید بدانند که شما در جهت مخالف تاریخ روان هستید.

ما زمانی به شما دست دوستی دراز می کنیم که شما با مشت بسته به سوی ما دست دراز نه کنید.به کشورهای نادار جهان (میگوییم)، ما با شما یکجا کار می کنیم تا مزارع شما سرسبز شود و اب پاک داشته باشید و غذا برای افراد قحطی زده و اشخاص گرسنه شما برسد.

همچنان به کشورهای که مانند ما نسبتاً از وضعیت مرفه تری برخوردارند می گوییم که باید بی تفاوت نمانند و ما هم نمی توانیم نسبت به دیگران منابع بیشترې را به مصرف برسانیم. زیرا زمان دگرگون شده است و ما باید همپا با زمان خود را دگرگون سازیم. امریکا (به شما می گویم).

در مقابله با خطرات مشترک ما، درین سرمای سوزنده، باید به این سخنان ماندگار توجه کرد. با امید و وقار، باید با این امواج سرد مبارزه کرد، وبا طوفانهای که مواجه خواهیم شد مقابله کرد.

بگذارید فرزندان فرزندان ما بگویند وقتی که ما مواجه به ازمونهای زمان بودیم ما نخواستیم این سفر به پایان برسد، و ما از مقابله با این دشواریها ابا نورزیدیم ونه هم در برابران سهل انگاری کردیم.

درحالیکه چشم خودرا به افق می دوزیم و لطف و مهربانی پرودگار هم با ما است، ما این تحفه گرانبهای ازادی را به خوبی حفاظت کرده و به نسل های اینده بدرستی می رسانیم.